Op 10 november 2021 verschenen mijn herinneringen aan schrijvers
___________________________________________
20 november 2020 werd ik 92 en kwam mijn nieuwe boek uit!
___________________________________________
Hiep hoi!
Een zilveren griffel
voor ‘Niemand ziet het’!
___________________________________________
Mijn nieuwe boek is er!
Het lag op mijn 91ste verjaardag in de winkel.
Charlotte Dematons heeft er weer prachtige tekeningen bij gemaakt.
Voor een recencie klik hier
___________________________________
Hiep hoi!
Een zilveren griffel
voor Droomopa!
De griffel werd uitgereikt door André Kuipers op basisschool de Zuidster in Zwolle
__________________________________________
In november werd ik 90.
Echt waar!
En op mijn verjaadag werd mijn nieuwe boek Droomopa gepresenteerd.Bijna al mij collega's waren erbij.
Charlotte Dematons heeft er prachtige tekeningen bij gemaakt.
_____________________________________________________________________________
Voor de Kinderboekenweek
maakte Charlotte Dematons
voor mij een button met het
jongetje uit Oorlog en vriendschap.
Wil je zien wat ik deed
in de Kinderboekenweek?-----------------------------------------------------
Samen met Floor Rieder stond ik in
Kidsweek.
-----------------------------------------------------
Kinderen voor kinderen maakte een videoclip
voor de Kinderboekenweek:
VOOR ALTIJD JONG!
En ik mocht ook meedoen!
-----------------------------------------------------
Voor grote mensen heb ik mijn herinneringen aan kinderboekenschrijvers opgeschreven.
Kijken naar anderen,
zo heet het.
-----------------------------------------------------
FOTO'S
Voor de Kinderboekenweek moesten er nu al foto’s worden gemaakt.
Door Martijn van de Griendt.
Een hele middag lang!
Dit ben ik in de regenboog.
Met Charlotte Dematons.
Met Floor Rieder en onze boeken voor de kinderboekenweek.
-----------------------------------------------------
Het Kinderboekenweekgeschenk is klaar!
\
Zo gaat het er uit zien.
Wat er in staat moet geheim blijven tot de kinderboekenweek.
De tekeningen zijn van Charlotte Dematons.Charlotte maakte een een paar jaar geleden het prachtige prentenboek NEDERLAND
-----------------------------------------------------
Hoe mooi wit ik ben
Leopold heeft Slaaf kindje slaaf opnieuw uitgegeven
met een nieuwe titel en met nieuwe illustraties-----------------------------------------------------
Op 4 januari hielp ik
2016 Jaar van het Boek
inluiden.
Dit keer geen taart, maar champagne!
Eppo van Nispen tot Sevenaer maakt de fles open, terwijl minister Bussemaker
de handen ineen slaat.
Ik sta helemaal rechts op de foto.-----------------------------------------------------
Voor 2016 mag ik het kinderboekenweekgeschenk schrijven. Dat hoorde ik bij de CPNB.
Daar heb ik samen met Floor Rieder deze taart aangesneden. Floor gaat het prentenboek voor de kinderboekenweek maken.
Dit is Floor. Ze maakt hele mooie prentenboeken. Kijk maar op haar website.
-----------------------------------------------------
Deze zomer ben ik vehuisd.
Eerst woonde ik midden in het bos en nu woon ik midden het dorp.
Verhuizen valt niet mee!
Daarom heb ik de laatste tijd niet zoveel aan mijn website gedaan.
Gelukkig heb ik nu een hele mooie werkkamer, want ik moet weer aan het werk. Ik moet immers het Kinderboekenweekgeschenk voor 2016 schrijven.----------------------------------------------------------------------------------------------
In november 2013 werd ik 85.
Hieronder een paar foto's van het feest
dat collega's voor mij hadden georganiseerd in het
Letterkundig Museum in den Haag.
De gasten komen biinen.
Links mijn collega Rindert Kromhout
en rechts mijn Duitse vertaler Rolf Erdorf.
Bloemen van mijn uitgeefster.
Edward van de Vendel en Rindert Kromhout bespreken mijn boeken.
Met mijn collega Nannie Kuiper.
Aad Meinderts, de directeur van het Letterkundig Museum,
kreeg van mij als dank de theekop van de dichter J.C. Bloem cadeau
30 april 2013 was de kroning
maar...
Zaterdag 13 april werd in den Haag
het nieuwe prenteboek van Thé Tjong King en mij gepresenteerd
bij boekhandel Paagman.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Deze recencie stond op 23-2-2013 in de Volkskrant
Mijn geweldige tovertante
DOLF VERROEN (84) SNAPT PRECIES WAT 8-JARIGEN LEUK EN SPANNEND VINDEN
Albert Cornelis heeft een tante die kan toveren. Streken uithalen en taart eten vindt ze veel belangrijker dan rekenen. Klinkt feestelijk, maar als tante Cornelia in de buurt komt, gebeuren er vooral vréselijke dingen. Wat zijn haar bedoelingen precies met dat getover, dat almaar meer uit de hand loopt? En zijn ze alleen maar goed?
De negen korte voorleesverhalen in Mijn geweldige tovertante van Dolf Verroen zijn half serieus, half onzin en daardoor grappig, maar ook een beetje griezelig. Tante Cornelia is zo'n dominante volwassene die wel zegt dat ze van je houdt, maar je tussen neus en lippen ook van die enge dingen toestopt als 'je valt me tegen' of - minstens even dreigend voor een 8-jarige - 'je valt me mee'. Tante Cornelia neemt je telkens de maat.
Toch is ze precies wat Albert Cornelis op dat moment nodig heeft. Pestkop Trees denkt dat hij het slapste watje van de klas is. Tot Cornelia zich in een enorme spin verandert en Albert Cornelis die uit de klas verwijdert. Hij is de held van de dag, zelfs bij Trees. Vader Tinus, die zichzelf erg stoer vindt en enige moeite heeft met het gepieker en getob van zijn zoon, wordt in het zwembad te grazen genomen door een reuzenoctopus.
Ook onrecht buiten de familie gaat tante magisch-creatief te lijf. Een gierige buurman krijgt een geldwolf op bezoek. Een gemene weeshuisdirecteur twee bloeddorstige vampiers. Een jongetje dat in de dierentuin een aap pest, tovert ze vlooien in zijn broek. Elke keer moet Albert Cornelis helpen, wat hij eigenlijk niet durft. Aan het eind van het boek is hij bijna opgelucht als zijn tante met toveren stopt. Rekenen kan hij dan overigens nog steeds niet, maar met zijn zelfvertrouwen gaat het heel wat beter.
Dolf Verroen (1928) is al ruim vijftig jaar specialist in die verfijnde psychologie van gemengde gevoelens van échte mensen en dus ook kinderen. Hij is de tachtig al ruim voorbij, maar hij heeft nog steeds dat aparte gevoel voor humor van 8-jarigen. Dat gevoel beweegt zich tussen angst voor oncontroleerbaar gezag (en dat belachelijk willen maken), gezonde scepsis, een dosis slapstick en een oudtestamentisch gevoel voor wraak. Oog om oog, tand om tand.
Nee, dat is niet netjes, maar zo zitten veel basisschooljongens nu eenmaal in elkaar. Verroen verwoordt dat kereltjessentiment knap in Mijn geweldige tovertante.
Waarom is deze schrijver toch zo lang die eeuwige tweede gebleven? Tientallen titels schreef hij, waarvan een stuk of zeven zijn bekroond, en je hoort er zelden over. Exemplarisch in dat opzicht is het wat onopvallend uitgegeven Slaaf kindje slaaf uit 2006 over een meisje dat voor haar verjaardag een levend hulpje krijgt. In Nederland werd het boek nauwelijks besproken, maar het werd bejubeld in Duitsland en kreeg daar ook de hoogste nationale onderscheiding.
Daarna ging het ineens een stuk beter met Verroen. De prinses en de paradijstuin en andere prachtige prinsessenverhalen (2010) vormde het begin van een na jaren hernieuwde samenwerking met generatiegenoot Thé Tjong-Khing, wiens broeierige en hoekige illustraties wonderwel bij al die gemengde gevoelens passen. Ineens krijgt Verroen weer waardering. Je kunt bijna spreken van een comeback.
Mijn geweldige tovertante is net weer een beetje beter dan de prinsessensprookjes. De prachtige uitgave met een gulle letter geeft Verroen de grandeur die hem lang ontbrak.
Het kan niet anders of de samenwerking van de twee oude rotten geeft ze allebei nieuwe energie, want die straalt er van af. We zijn benieuwd wat de volgende titel zal zijn, nu we weten dat die spannende tante Cornelia weer met toveren is gestopt.Pjotr van Lenteren
---------------------------------------------------------------------------------
Dit zijn Sylvia Weve en ik
op 26oktober 2012
in de Dortse kinderboekhandel De Giraf
waar ons boek
werd aangeboden
aan Arno Brok, de burgemeenster van Dordrecht.
Kunst en vliegwerk
is uitgekomen bij De Inktvis
in de gemakkelijk-lezen-reeks De Kokkel.
Het is echt een leuk boek geworden!Hieronder links zitten Sylvia Weve en ik ons nieuwe boek te signeren.
Rechts staan wij met Elseline Knuttel, de uitgeefster van De Inktvis.
............
--------------------------------------------------------------------------------------------
De kinderboekenweek van 2011 ligt alweer heel ver achter ons.
De prins op het witte paard, het prentenboek dat ik samen met Thé Tjong-Khing
voor de kinderboekenweek maakte stond twee weken achter elkaar op nummer 1 in de bestsellerslijst! Maar dat is ook al weer lang voorbij.
De prins is nu overal uitverkocht.
Voor een tweedehands exemplaar kun je hier klikken.In de kinderboekenweek hebben Thé Tjong-Khing en ik overal in het land
voorgelezen, verteld, getekend en boeken gesigneerd.
We waren in Leeuwarden, Leiden, Utrecht, den Haag, Amsterdam en Bussum.
voorlezen,
tekenen en vertellen
en boeken signeren.
Op vrijdag 25 november zouden we samen nog één keer voorlezen, vertellen en tekenen. Op het Verhalen festival in Gouda. Maar helaas was Thé Tjong-Khing ziek. Ik heb toen in mijn eentje verteld en voorgelezen, want tekenen kan ik niet. Wim Pijper van De Krant van Gouda heeft er mooie foto's van gemaakt, kijk maar:
Hier ben ik aan het vertellen.
Hier ben ik aan het voorlezen en omdat ik niet kan tekenen, laat ik de plaatjes van Thé Tjong-Khing zien.
En hier ben ik aan het napraten.
